Ο γιατρός είχε κοιμηθεί με έναν από τους ασθενείς του και ένιωθε τύψεις όλη μέρα.
Ανεξάρτητα από το πόσο προσπαθούσε να το ξεχάσει, δεν μπορούσε.
Κάθε φορά άκουγε μια εσωτερική, καθησυχαστική φωνή στο κεφάλι του να του λέει:
“Γιώργο, μην ανησυχείς για αυτό. Δεν είσαι ο πρώτος γιατρός που κοιμάται με ασθενή του. Και ούτε ο τελευταίος. Απλά ξέχνα το”.
Αλλά κάθε φορά υπήρχε και μια δεύτερη φωνή στο κεφάλι του που τον επέστρεφε στη πραγματικότητα:
“Γιώργο…Γιώργο…Είσαι κτηνίατρος…”
