Το έτος είναι 1939 και ο Σοβιετικός Στρατός οδεύει προς τη Φινλανδία. Καθώς διασχίζουν τα σύνορα, ακούν τη φωνή ενός Φινλανδού να έρχεται πέρα από έναν λόφο: “Ένας Φινλανδός στρατιώτης είναι καλύτερος από 10 Σοβιετικούς!”.
Ο Σοβιετικός στρατηγός ακούγοντας αυτή τη δήλωση, γέλασε με την καρδιά του και έστειλε 10 άντρες προς το λόφο για να αιχμαλωτίσουν αυτόν που τους προκάλεσε. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, ακούγονται πυροβολισμοί και ξαφνικά όλα σωπαίνουν, ώσπου ακούγεται η ίδια φωνή να λέει: “Ένας Φινλανδός στρατιώτης είναι καλύτερους από 100 Σοβιετικούς!”
Ενοχλημένος, ο στρατηγός των Σοβιετικών στέλνει 100 άντρες για να τον αιχμαλωτίσουν. Ακούγονται πυροβολισμοί και βόμβες για 10 λεπτά και όλα ξανασωπαίνουν. Μέσα στη σιγή, ακούγεται ξαφνικά η ίδια φωνή να λέει: “Ένας Φινλανδός στρατιώτης είναι πολύ καλύτερος από 1000 Σοβιετικούς!”.
Εξαγριωμένος πλέον, ο αρχηγός στέλνει 1000 άντρες μαζί με τανκς, ολμοβόλους και πυρομαχικά και τους προστάζει να μην επιστρέψουν αν δεν κάνουν τον λόφο δικό τους. Για μισή ώρα ξεσπά ένας μικρός πόλεμος, με βόμβες, πυροβολισμούς, εκρήξεις, φωνές και πολλούς νεκρούς. Όπως και τις προηγούμενες φορές μετά το τέλος του, επικράτησε σιγή. Ένας Σοβιετικός στρατιώτης καταφέρνει να ξεφύγει και σέρνεται πίσω στη βάση του όντας σοβαρά τραυματισμένος.
Πριν προλάβει να πει το οτιδήποτε ο αρχηγός, ο στρατιώτης φωνάζει ξεψυχισμένα: “Αρχηγέ, σας παρακαλώ, μη στείλετε άλλα στρατεύματα, είναι παγίδα! Είναι δύο εκεί πάνω!”
