Είναι Σάββατο πρωί και ο Δημήτρης ετοιμάζεται για την καθιερωμένη επίσκεψη στο γήπεδο ποδοσφαίρου.
Μόλις φτάνει εκεί συνειδητοποιεί ότι ξέχασε να πει στη γυναίκα του ότι σε καμιά ώρα θα ερχόταν ο ηλεκτρολόγος για να αποκαταστήσει μια βλάβη.
Αμέσως την παίρνει τηλέφωνο για να την ειδοποιήσει: “Παρακαλώ;” ακούγεται η φωνή ενός μικρού κοριτσιού πίσω από το ακουστικό.
“Γεια σου γλυκιά μου, ο μπαμπάς είμαι.”, λέει ο Δημήτρης. “Είναι η μαμά εκεί να μου τη δώσεις;”
“Όχι, μπαμπά. Είναι στον πάνω όροφο, στην κρεβατοκάμαρα, με τον θείο Μιχάλη.”
Μετά από μια σύντομη παύση, ο Δημήτρης λέει “Μα δεν έχεις θείο Μιχάλη!”.
Και εκείνη αποκρίνεται: “Ναι, έχω και είναι πάνω με τη μαμά.”.
“Ωραία, κοίταξε να δεις τι θέλω να κάνεις για μένα.”, λέει ο Δημήτρης, “άσε το τηλέφωνο, πήγαινε πάνω, χτύπα την πόρτα και φώναξε στη μαμά και στον θείο Μιχάλη ότι ο μπαμπάς μόλις πάρκαρε έξω από το σπίτι.”
“Εντάξει, μπαμπά!”.
Μερικά λεπτά αργότερα, το μικρό κορίτσι επιστρέφει στο τηλέφωνο: “Έκανα ότι μου είπες, μπαμπάκα.”
“Και τι έγινε;”
“Λοιπόν, η μαμά σηκώθηκε γρήγορα από το κρεβάτι να βρει τα ρούχα της, γιατί ήταν γυμνή αλλά σκόνταψε και έπεσε και τώρα έχει λιποθυμήσει στη μέση του δωματίου.”.
“Χριστέ μου! Και ο θείος Μιχάλης;”
“Σηκώθηκε και αυτός γρήγορα από το κρεβάτι για να ντυθεί, γιατί ήταν κι αυτός γυμνός και επειδή φάνηκε τρομαγμένος πήδηξε έξω από το παράθυρο μέσα στην πισίνα. Αλλά, μάλλον, είχε ξεχάσει ότι την προηγούμενη εβδομάδα την είχες αδειάσει για να την καθαρίσεις, οπότε χτύπησε στον πάτο και τώρα είναι εκεί και δεν κουνιέται.”
Ο Δημήτρης κάνει μια μεγάλη παύση και λέει: “Πισίνα; Ποιά πισίνα; Ωχ…λάθος νούμερο πήρα!”
