Μια γυναίκα ξυπνά κατά τη διάρκεια της νύχτας για να διαπιστώσει ότι ο σύζυγός της δεν βρίσκεται στο κρεβάτι τους.
Βάζει τη ρόμπα της και πηγαίνει κάτω για να τον αναζητήσει.
Τον βρίσκει να κάθεται στο τραπέζι της κουζίνας σκεπτικό, με ένα φλιτζάνι καφέ μπροστά του. Τον παρακολουθεί καθώς σκουπίζει ένα δάκρυ από τα μάτια του και να πίνει μια γουλιά καφέ.
“Τι συμβαίνει, αγάπη μου;” του ψιθυρίζει
Ο σύζυγος κοιτάζει προς τα πάνω και της λέει: “Θυμάσαι πριν από 20 χρόνια που γνωριστήκαμε και ήσουν μόλις 17;”
Η γυναίκα συγκινημένη, πιστεύοντας ότι ο σύζυγός της είναι πολύ ευαίσθητος απαντά:
“Πως δε το θυμάμαι…”.
Ο σύζυγος συνεχίζει. Οι λέξεις δεν βγαίνουν εύκολα.
“Θυμάσαι όταν ο πατέρας σου μας έπιασε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου μου;”
“Ναι, θυμάμαι”, απαντά η σύζυγος και κάθεται σε μια καρέκλα δίπλα του.
Ο σύζυγος συνεχίζει: “Θυμάσαι που ο πατέρας σου με σημάδεψε με τη καραμπίνα και είπε: “Ή παντρεύεσαι την κόρη μου, ή θα σε στείλω στη φυλακή 20 χρόνια για αποπλάνηση ανηλίκου;”
“Ναι..το θυμάμαι κι αυτό”, απαντά απαλά η γυναίκα σκουπίζοντας ταυτόχρονα ένα δάκρυ από το μάγουλό του.
“Μα καλά..τι σε έπιασε σήμερα;”
“Σήμερα θα είχαν περάσει τα 20 χρόνια και θα έβγαινα από τη φυλακή!”
