Ένας ηλικιωμένος παρήγγειλε ένα χάμπουργκερ, τηγανητές πατάτες και ένα ποτό στα McDonald’s.
Ξετύλιξε το χάμπουργκερ και το έκοψε προσεκτικά στη μέση, τοποθετώντας το ένα μισό μπροστά στη γυναίκα του. Έπειτα μέτρησε προσεκτικά τις τηγανιτές πατάτες, χωρίζοντάς τις σε δύο στοίβες και ακούμπησε προσεκτικά τη μία στοίβα μπροστά της.
Ήπιε μια γουλιά από το ποτό, η γυναίκα του ήπιε και εκείνη μια γουλιά και άφησε το ποτήρι ανάμεσά τους. Καθώς ο ηλικιωμένος άντρας άρχισε να τρώει τις λίγες μπουκιές χάμπουργκερ που του αναλογούσαν, οι άνθρωποι γύρω τους, τους κοιτούσαν και ψιθύριζαν.
Προφανώς σκέφτονταν «Αυτό το φτωχό ηλικιωμένο ζευγάρι, το μόνο που μπορεί να αντέξει οικονομικά είναι ένα γεύμα και για τους δυο τους.» Καθώς ο άντρας άρχισε να τρώει τις πατάτες του, ένας νεαρός ήρθε στο τραπέζι τους και προσφέρθηκε ευγενικά να τους αγοράσει ακόμη ένα γεύμα. Ο γέρος του απάντησε πως ήταν μια χαρά, είχαν συνηθίσει να μοιράζονται τα πάντα..
Οι άνθρωποι που κάθονταν πιο κοντά στο τραπέζι τους, παρατήρησαν ότι η μικροκαμωμένη ηλικιωμένη κυρία δεν είχε φάει ούτε μπουκιά. Καθόταν απλώς εκεί, παρακολουθώντας τον σύζυγό της να τρώει, πίνοντας περιστασιακά εναλλάξ το ποτό τους.
Και πάλι, ο νεαρός πήγε στο τραπέζι τους και τους παρακάλεσε να τον αφήσουν να τους αγοράσει άλλο ένα γεύμα. Αυτή τη φορά, η ηλικιωμένη γυναίκα του απάντησε, λέγοντας «Όχι, ευχαριστούμε, έχουμε συνηθίσει να μοιραζόμαστε τα πάντα».
Τελικά, καθώς ο ηλικιωμένος τελείωσε και σκούπιζε το πρόσωπό του με τη χαρτοπετσέτα, ο νεαρός ήρθε ξανά στην ηλικιωμένη κυρία που δεν είχε φάει ακόμη ούτε μια μπουκιά φαγητό και τη ρώτησε «Τι περιμένετε και δεν τρώτε;»
Και εκείνη απάντησε: «Τη μασέλα!»
