Μια κοπέλα προσπαθεί να ανέβει στο λεωφορείο αλλά η φούστα της είναι πολύ στενή και τη δυσκολεύει.
Κοιτάζει με ένα ντροπαλό βλέμμα και χαμόγελο τον οδηγό και κατεβάζει λίγο το πίσω φερμουάρ της φούστας για να μπορέσει να ανέβει αλλά και πάλι δεν τα καταφέρνει.
Σκάει ένα δεύτερο χαμόγελο στον οδηγό και βάζει το χέρι της πίσω της ανοίγοντας λίγο παραπάνω το φερμουάρ, αλλά για άλλη μια φορά δεν καταφέρνει να ανέβει το σκαλοπάτι.
Έχοντας αρχίσει πλέον να δυσανασχετεί πάει να κατεβάσει κι άλλο το φερμουάρ στο πίσω μέρος της φούστας.
Εντωμεταξύ, ένας άντρας που στεκόταν πίσω της περιμένοντας υπομονετικά, την αρπάζει σηκώνοντάς τη και την ανεβάζει στο λεωφορείο.
Η κοπέλα έξαλλη γυρίζει προς τον άντρα και του φωνάζει: “Πως τολμάτε να με αγγίζετε? Ούτε που σας ξέρω!”
Ο άντρας χαμογελάει και της απαντά: “Κοπέλα μου, κανονικά θα έπρεπε να συμφωνήσω μαζί σου, αλλά αφού μου άνοιξες 3 φορές το φερμουάρ μου, νόμιζα ότι είμαστε φίλοι!”
